நிலவுப் பயணம்

நட்சத்திரங்களுக்கிடையேயும்
வானத்து நீலக்கருமையோடும்
வெளியெங்கும்
நிரப்பிக் கிடந்த
காற்றினோடும்
இரவுப் பறவைகளின்
பசிக் கூக்குரலோடும்

கூடி உயிர்த்துக் கிடந்த
அத்தனை
உயிர்களோடும் தான்
என் நிலவுப் பயணம்

என்றும் தன்னந்தனிமையில்
பலநேரம் சுகந்தமாக
சிலநேரம் கசப்பாக

எனக்கு ஒளி தந்து போவதாய்
சில சூரியன்கள்

என் ஒளி தின்று விடத் துடிக்கும்
பூமிகள்
யாரும் தீர்மானித்து புரிந்து
தீர்த்து விட முடியாது போகும்
என் தனிமை வாழ்வு

உன்னிடமில்லா என் வார்த்தைகளுக்கு
அகராதியில் மூழ்கி வந்தும்
முத்தை எடுத்து
தொலைத்து விட்ட மூச்சாய்
அர்த்தங்கள் அர்த்தங்களாகிப்
போகப் போவதில்லை உனக்கு

கட்டிய கண்களுக்கிடையில்
தூண்களாக
நீ தீர்மானித்திருந்த என் கால்கள்
நகர்ந்து மிதிக்காத வரை
கண்களின் கட்டவிழ்க்கப் போவதில்லை நீ